10 jaar werking

Het begon allemaal rond 2012. Na een uitzending op ATV en een artikel in De Antwerpenaar, stelden meer dan honderd vrijwilligers zich kandidaat om Creacrack te worden.

We startten met meer dan veertig enthousiaste dames en heren. Allemaal wilden ze het leren: hoe draag je je eco-creatieve goesting over? Hoe inspireer je groepjes mensen om in één dagdeel iets bruikbaars te maken uit iets onbruikbaars? De leeftijd van de vrijwilligers lag tussen de 20 en de 70. Ze kregen een interactieve training, gingen op ‘stage’, kwamen op terugkomvergaderingen met blozende verhalen. Samen vormden ze een bonte bende met een gezamenlijk doel voor ogen: de upcycling-microbe verspreiden over Antwerpen, vooral naar mensen met minder kansen. Meer doen met minder via creativiteit.

Dat deden ze en dat bleven ze doen. Jaren aan een stuk, onbezoldigd en gratis. Ze inspireerden niet alleen superdiverse groepen. Ze bleven ook elkaar aansteken. Samen leerden ze uit wat goed ging, beter kon of anders. Brainstormend, creatief denkend, via intervisie-avonden en inspiratiedagen.

Inspiratie en fierheid

In duo trokken de Creacracks naar plekken waar mensen het moeilijk hebben; naar partnerorganisaties waar ze goed ontvangen werden. Van asielzoekerscentra tot vrouwenopvang,  van de Begijnenstraat tot Boechout, van IVCA tot de Vaart, van de Antwerp Streetboys tot Filet Divers. Op meer dan 25 plekken gingen ze met recyclagemateriaal iets bruikbaars creëren.

Ze zagen de deelnemers aan hun inspirerende groepsmomenten opveren. Ze zagen hun creativiteit toenemen, hun fierheid floreren. De thuisloze meneer die zijn hippe rugzak zelf maakte uit een oud T-shirt of uit zeildoek. De gedetineerde dame die onder begeleiding, uit dekens een muts maakte voor op de wandeling. De gevluchte mevrouw die uit een pocketboekje een uiltje vouwde om haar documenten in te bewaren. De anderstalige mama die een brooddoos fabriceerde uit een brikpak en juwelen uit fietsband. Dat is maar een fractie van de vele objecten die aan hun eco-creativiteit ontsproten.

Zelfs tijdens corona, toen groepsbijeenkomsten niet meer konden, zaten onze vrijwilligers niet stil. Coronaproof maakten ze doe-het-zelfpakketjes waar anderen mee aan de slag konden, in de Begijnenstraat bijvoorbeeld.

De overdracht

Creacracks evolueerde mee met de opeenvolgende beleidsplannen van Avansa. Maar met het huidige beleidsplan vond het geen aansluiting meer.

Dit voorjaar sloegen we de bladzijde om. Een aantal vrijwilligers vinden een nieuwe thuis bij De Rode Antraciet, de organisatie die werkt aan een maximale interactie tussen gedetineerden en de buitenwereld. Zoals de voorbije jaren zullen de Creacracks in de Antwerpse gevangenis kleine groepen vrouwen eco-creatief inspireren.

We zouden alle vrijwilligers met naam kunnen vermelden, maar om zeker niemand te vergeten, doen we het zo:

een groot, welgemeend DANKJEWEL allemaal!

Bedankt voor jullie bevlogenheid!